Connect with Facebook
Pierwsza pomoc. Preczytaj bo nie wiesz kiedy może Ci się przydać!
Siema. Zauważyłem że nie ma tutaj nic o pierwszej pomocy. Mało kto wie jak jej udzielić. Zamieszczam podstawowe informacje jak udzielać pierwszą pomoc w różnych przypadkach ponieważ jak wiecie nigdy nie wiadomo co się może zdarzyć wokół nas. Myślę że się każdemu to przyda i kiedyś to wykorzystacie.
Pamiętajcie również o tym zapisie z kodeksu karnego:
"Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażania siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3."
A więc:
Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia lekarza bądź karetki pogotowia ratunkowego.
1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni.
2. Sprawdź reakcję poszkodowanego:
• delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:
"Czy wszystko w porządku?"
3a. Jeżeli reaguje:
• zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo
• dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna, l regularnie oceniaj jego stan.
3b. Jeżeli nie reaguje:
• głośno zawołaj o pomoc,
• odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy
• umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe,
• opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych.
4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj prawidłowego oddechu
• oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej,
• nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych,
• staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku.
W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.
5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy:
• ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej,
• wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie),
• regularnie oceniaj oddech.
5b. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:
a) uklęknij obok poszkodowanego,
b) ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego,
c) ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,
d) spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka,
e) pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4-5 cm,
f) po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s),
g) okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.
6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:
• po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę,
• zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego,
• pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy,
• weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza,
• wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny,
• utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,
• jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej,
• kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,
• przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności
• sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce,
• sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane,
• wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.
6b. Reanimacje ograniczoną wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach:
• Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej.
• Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uśnięć /min,
• Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.
7. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:
• przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania,
• poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać,
• ulegniesz wyczerpaniu.
POZYCJA BOCZNA
Istnieje kilka wariantów pozycji bezpiecznej, każdy z nich ma swoje zalety. Żadna z pozycji nie jest idealna dla wszystkich poszkodowanych.
Pozycja powinna być stabilna, jak najbliższa ułożeniu na boku z odgięciem głowy i brakiem ucisku na klatkę piersiowa, by nie utrudniać oddechu.
Aby ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej należy wykonać następujące czynności:
1. Jeśli poszkodowany nosi okulary - należy je zdjąć,
2. Uklęknij przy poszkodowanym i upewnij się, że poszkodowany leży na plecach i obie nogi są wyprostowane,
3. Rękę poszkodowanego bliższa tobie ułóż pod katem prostym w stosunku do ciała, a następnie zegnij w łokciu pod katem prostym tak, aby dłoń reki była skierowana do góry,
4. Swoja ręka złap za dalsza kończynę dolna na wysokości kolana i zegnij nogę w kolanie, nie odrywając stopy poszkodowanego od podłoża,
5. Złap rękę dalszą poszkodowanego w taki sposób, aby palce dłoni poszkodowanego przeplatały się z palcami dłoni ratownika.
6. Rękę dalszą poszkodowanego przełóż w poprzek klatki piersiowej i przytrzymaj strona grzbietowa przy bliższym tobie policzku,
7. Przytrzymując dłoń dociśniętą do policzka, pociągnij za dalsza kończynę dolna tak, aby poszkodowany obrócił się na bok w twoim kierunku,
8. Odchyl głowę do tyłu, aby poprawić drożność dróg oddechowych i ułatwić oddychanie poszkodowanemu.
9. Oceń oddech oraz monitoruj stan poszkodowanego.
PIERWSZA POMOC PRZY ZAWALE SERCA
Właściwie nie istnieją metody pierwszej pomocy przy zawale serca.
Decydująca w takich przypadkach jest szybka fachowa pomoc medyczna.
W oczekiwaniu na zespół pogotowia ratunkowego, chorego należy ułożyć w pozycji odciążającej serce, tzn. z lekko podwyższonym tułowiem.
Bardzo ważne jest ułatwienie choremu oddychania. Dlatego należy mu rozluźnić krępujące części garderoby (krawat, koszulę, pasek u spodni...).
Ważną role odgrywa także uspokajanie chorego, gdyż zawałowi serca towarzyszy silny niepokój i strach przed śmiercią, które dodatkowo pogarszają jego stan.
WAŻNE
Niestety zawał serca może się powtórzyć, dlatego pacjenci po pierwszym ataku otrzymują środki z nitrogliceryna do zastosowania w nagłych przypadkach. W razie interwencji, ratownik powinien sprawdzić, czy chory nie ma ich przy sobie. Jeśli pacjent posiada własne leki pomóż mu je zażyć.
Jeśli pacjent ma tabletki z nitrogliceryną wkładamy je pod język, nie każemy ich połykać. Połknięte tabletki nitrogliceryny częściowo tracą swoje właściwości w sokach trawiennych oraz znacznie później zaczynają działać. Są również nitrogliceryny w formie sprayu do ust.
Można również pacjentowi podać pod język pochodne kwasu acetylosalicylowego czyli popularną w Polsce aspirynę, polopirynę S, etopiryna, acard, cardiopirin, hascopiryn, ascalcin plus, ascodan, asprocol, calcipiryna, coffepirine
Leki można podać tylko kiedy pacjent jest przytomny i komunikatywny
W razie potrzeby trzeba zastosować sztuczne oddychanie połączone z uciskiem klatki piersiowej i rozpocząć reanimację.
REANIMACJA DZIECKA POWYŻEJ 1 ROKU ŻYCIA
Ocenianie przytomności
Klęknij obok poszkodowanego i potrząśnij za ramiona i zapytaj, np. Czy dobrze się czuje. Jeśli uzyskasz odpowiedź, to:
• pozostaw dziecko w pozycji, w jakiej je zastałeś (pod warunkiem, że jest ona dla niego bezpieczna),
• oceń jego stan i udziel pomocy w razie potrzeby,
• powtarzaj regularnie ocenę stanu ogólnego dziecka.
Jeśli dziecko nie reaguje: wykonaj następny krok
• Głośno wołaj o pomoc.
• Udrożnij drogi oddechowe.
• Jedną rękę połóż na czole na wysokości linii brwi, a drugą ręką złap za twarde części żuchwy i odchyl głowę ku tyłowi.
Oceń oddech
Utrzymując drożność dróg oddechowych oceń oddech - wzrokiem, słuchem i czuciem. Poprzez przyłożenia ucha i policzka do twarzy będziemy słyszeć i czuć oddech, a wzrokiem obserwujemy ruch klatki piersiowej. Ocena powinna trwać 10 sekund. Jeśli dziecko nie oddycha wykonaj następny krok:
• Zadzwoń na 999 lub 112
UWAGA!!! Tę czynność każ wykonać osobie, która udziela Tobie pomocy. Jeśli jesteś Sam/Sama to odłóż dzwonienie na pogotowie na ok 1 minutę. Rozpocznij reanimację, a dopiero po minucie jej wykonywania przerwij czynność i zadzwoń na 999 lub 112.
Wykonaj 5 oddechów ratowniczych
Odchyl głowę do tyłu tak, jak przy ocenie oddechu. Zatkaj palcami nos. Weź wdech i wdmuchnij powietrze do ust dziecka, aby uniosła się klatka piersiowa. Oddech powinien trwać ok 1 sekundy. Następnie pozwól na wydech ok 1,5 sekundy i wykonaj kolejny wdech.
Wykonaj 30 ucisków klatki piersiowej
Ułóż ręce centralnie na mostku i wykonaj uciski klatki piersiowej na głębokość 1/3 wysokości klatki piersiowej. Wykonaj uciski w tempie 100 ucisków na minutę. Rób to z wyczuciem. Dostosuj ucisk do wieku i masy dziecka.
• Wykonaj 2 oddechy ratownicze.
• Wykonuj 30 ucisków i 2 wdechy.
Co 2 minuty wykonaj ponowną ocenę oddechu.
Kiedy można przerwać reanimację?
• gdy przywrócone zostaną czynności życiowe,
• gdy przyjedzie pogotowie i przejmie od Ciebie reanimację dziecka,
• gdy jesteś wyczerpany fizycznie, a nie ma kto kontynuować działań ratowniczych; (jeśli dojedzie do tego zrób chwilę wolnego. Złap parę głębokich wdechów i kontynuuj działania ratownicze. Brak działania to śmierć dziecka),
• gdy zrobi się niebezpiecznie.
REANIMACJA NIEMOWLĘCIA
Reanimacja niemowlaka niewiele się różni od reanimacji dziecka.
1.Oceń bezpieczeństwo
2.Oceń przytomność
Spróbuj nawiązać kontakt z dzieckiem. Dotknij je. Mów do niego. Jeśli uzyskasz reakcje to:
• pozostaw dziecko w pozycji, w jakiej je zastałeś (pod warunkiem, że jest ona dla niego bezpieczna);
• oceń jego stan i udziel pomocy w razie potrzeby;
• powtarzaj regularnie ocenę stanu ogólnego dziecka.
Jeśli dziecko nie reaguje: Wykonaj następny krok:
• Głośno wołaj o pomoc.
• Udrożnij drogi oddechowe.
Podłóż pod plecy dziecka na wysokości łopatek ręcznik lub pieluchę, tak aby głowa odchyliła się ku tyłowi i przyjęła pozycję tzw. wąchania kwiatka.
3.Oceń oddech
Utrzymując drożność dróg oddechowych oceń oddech - wzrokiem, słuchem i czuciem. Poprzez przyłożenia ucha i policzka do twarzy będziemy słyszeć i czuć oddech, a wzrokiem obserwujemy ruch klatki piersiowej. Ocena powinna trwać 10 sekund. Jeśli dziecko nie oddycha wykonaj następny krok.
4.Wykonaj 5 oddechów ratowniczych
Weź wdech. Obejmij swoimi ustami usta nos dziecka. Wdmuchnij powietrze tak, aby uniosła się klatka piersiowa. Oddech powinien trwać ok 1 sekundy. Następnie pozwól na wydech ok 1,5 sekundy i wykonaj kolejny wdech.
5.Wykonaj 30 ucisków klatki piersiowej
Ułóż 2 palce na w jednej trzeciej dolej mostka. Wykonaj uciski klatki piersiowej na głębokość 1/3 wysokości klatki piersiowej. Wykonaj uciski w tempie 100 ucisków na minutę. Rób to z wyczuciem. Dostosuj ucisk do wieku i masy dziecka.
• Wykonaj 2 oddechy ratownicze.
• Wykonuj 30 ucisków i 2 wdechy.
Odpowiedź z Cytatem
