Pokaż wyniki od 1 do 6 z 6

Temat: Judo

  1. #1
    Doświadczony Osiągnięcia:
    WeteranTagger First ClassTrzech znajomychOverdrive5000 punktów doświadczenia
    Avatar najt
    Dołączył
    17-01-10
    Skąd
    Szczecin
    Wiek
    36
    Postów
    843
    SOG
    49
    Otrzymał : 102 SOGi w 79 postach

    Domyślnie Judo

    Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō?, "łagodna droga, łagodny sposób"; "droga miękkości, szlachetna droga") – sztuka walki powstała w Japonii.


    Twórcą judo jest Japończyk, prof. Jigorō Kanō (1860–1938). Kano urodził się w bogatej rodzinie w mieście Mikage. Jego dziadek prowadził własną wytwórnię sake. Jednak ojciec Jigorō – Kanō Jirōsaku Mareshiba – ze względu na to, że nie był najstarszym synem, nie przejął rodzinnego interesu. Zamiast tego został kapłanem shintō i jednocześnie urzędnikiem, przez co miał wystarczające wpływy, aby umieścić swojego syna na Uniwersytecie Tokijskim w 1877. Był bardzo dobrym studentem. W 1882 uzyskał tytuł profesora nauk politycznych i ekonomii, a następnie zaczął pracować jako wykładowca w elitarnej szkole Gakushuin w Tokio.

    Kanō, jako młodzieniec, nie był silny ani duży (w wieku 20 lat ważył nie więcej niż 45 kg), przez co często mu dokuczano. Za namową przyjaciela rodziny, Nakai Bansei'a (członka gwardii sioguna), zaczął trenować ju-jitsu. Jednak napotkał trudności ze znalezieniem odpowiedniego nauczyciela. Po znalezieniu odpowiedniej dla siebie szkoły – Tenjin Shin'yō-ryū – Jigorō rozpoczął systematyczny trening, a w wieku 21 lat zdobył tytuł "shihan" (mistrz) i stał się asystentem instruktora, który jednak niedługo potem zachorował i zmarł. Kanō znalazł inną szkołę – Kito-ryū, w której większy nacisk kładziono na walkę niż na układy formalne kata.

    W międzyczasie Kanō zaczął opracowywać własne techniki i udoskonalać te już mu znane. Opracował takie techniki jak: kata-guruma czy uki-goshi. W wieku 22 lat zaczął prowadzić własną szkołę walki w świątyni buddyjskiej w Kamakurze. Dwa lata później szkoła ta zostanie przeniesiona, nazwana Kōdōkan i stanie się pierwszą, a zarazem największą szkołą judo na świecie. Z początku styl ten był znany jako Kano Jiu-Jitsu bądź Kano Jiu-Do. Wśród pierwszych uczniów mistrza najbardziej znani są: Yoshitsugu (Yoshiaki) Yamashita - przyszły trener prezydenta Theodore'a Roosevelta, Tsunejirō Tomita - autor powieści judo "Sugata Sanshiro" oraz Sakujirō Yokoyama - znany w swoich czasach jako "Diabeł Yokohamy".

    Jigorō od 1885 (mając 25 lat) sprawował funkcję dyrektora elitarnej szkoły Gakushūin, kładąc podstawy nowoczesnej edukacji w Japonii. W 1892 roku wyjechał do Chin ustalając z tamtejszym rządem umowę umożliwiającą naukę chińskim studentom w Japonii. Równolegle, aż do roku 1894 osobiście zarządzał sprawami szkoły judo, kiedy to założył Radę Kodokanu.

    W 1891 Jigorō ożenił się z Sumako, najstarszą córką Seisei Takezoe - ambasadora Japonii w Korei. Mieli dziewięcioro dzieci - sześć córek i trzech synów, w tym Risei, który stanie się głową Kodokanu oraz Japońskiej Federacji Judo.

    We wrześniu 1889 r. Jigorō Kanō wyjechał na wielkie tournée po Europie w celu propagowania judo. W 1909 Kano stał się aktywnym członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, a w 1912 pojechał jako gość na olimpiadę w Sztokholmie - pierwszą, w której uczestniczyła Japonia. Brał też udział w każdej następnej aż do olimpiady w Berlinie w 1936 r.

    Przed wybuchem I wojny światowej dojo judo zostały założone w USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Kanadzie, Indiach, a także w Rosji, Chinach i Korei. W 1911 r. Rosjanin Oshichenikow odwiedził Kōdōkan i spędził tam 6 miesięcy trenując i uzyskując stopień nidan. Do Rosji wrócił w 1917 i zaczął uczyć judo rosyjskie wojsko oraz tajną policję. Stał się również współzałożycielem rosyjskiego sportu - sambo - którego techniki opierają się w dużej mierze na judo. Ze względu na to, iż do Kodokanu uczęszczało wielu cudzoziemców - głównie żeglarzy i zamorskich kupców - dużo książek i artykułów napisano w różnych językach.

    W 1935 Kanō dostał nagrodę Asahi za wybitny wkład w rozwój sztuki, nauki i sportu. W 1938 r. wyjechał na spotkanie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Kairze i udało mu się wypromować Tokio jako miejsce na następną olimpiadę w 1940 r. W jej trakcie pierwszy raz miało zostać zaprezentowane judo, ale jeszcze nie jako sport olimpijski. W drodze powrotnej z tego spotkania, 4 maja 1938 r., Kanō umarł na zapalenie płuc na pokładzie statku Hikawa Maru. Miał 78 lat.

    Do 1952 r. judo trenowało ponad 6 mln ludzi w ponad 30 krajach na całym świecie.

    W 1964 r. judo stało się dyscypliną olimpijską dla mężczyzn, a pod naciskiem amerykańskich kobiet, od 1988 także dla nich. Sport ten stał się jednym z najpopularniejszych sportów walki na świecie.
    Stopnie


    W judo są stopnie uczniowskie – kyu i mistrzowskie – dan. Wcześniej nie istniały stopnie kyu w żadnej sztuce walki. Jednak szybko ten system się rozpowszechnił i został przejęty np. w karate.

    Tradycyjnie judoką nazywano osobę posiadającą stopień 4 kyu lub wyższy. Pozostałe osoby nazywano kenkyu-sei. Obecnie jednak tytułem judoki nazywa się każdego kto trenuje ten sport. Analogicznie nazwa sensei była przypisana osobom o stopniu mistrzowskim 4 dan lub wyżej.

    Pasy judo

    Stopniom Kyu odpowiadają poszczególne kolory pasa:
    6 kyu – biały pas (rokyu)
    5 kyu – żółty pas (gokyu)
    4 kyu – pomarańczowy pas (yonkyu)
    3 kyu – zielony pas (sankyu)
    2 kyu – niebieski pas (nikyu)
    1 kyu – brązowy pas (ikkyu)
    1 dan, shodan – pas czarny
    2 dan, nidan – pas czarny
    3 dan, sandan – pas czarny
    4 dan, yodan – pas czarny
    5 dan, godan – pas czarny
    6 dan, rokudan – biało-czerwony
    7 dan, shichidan – biało-czerwony
    8 dan, hachidan – biało-czerwony
    9 dan, kyudan – czerwony
    10 dan, judan – czerwony

    Stopniom dan odpowiada czarny pas. Jednak od 6 dan można nosić pas biało-czerwony, a od 9 czerwony.

    Awans na wyższy stopień odbywa się po zdanym egzaminie. Najpierw zdaje się na biały pas, a następnie na kolejne. Egzamin sprawdza czy judoka opanował techniki wymagane na stopień. Przy egzaminach na stopnie powyżej 3 kyu pod uwagę mogą być brane również wyniki sportowe. Stopnie od 7 dana mają charakter honorowy. Stopnie 7 i 8 dan są przyznawane przez kontynentalne federacje (np. Europejska Federacja Judo - EJF) na wniosek krajowych związków, natomiast stopnie 9 i 10 przyznaje Międzynarodowa Federacja Judo (IJF) na wniosek federacji kontynentalnych. Na przykład do tej pory zaszczytu przyznania 10 stopnia dan dostąpiło tylko trzech Europejczyków: Charles Palmer, Anton Geesink i George Kerr.
    Strój

    Judoka (adept judo) nosi strój zwany judogą. Składa się on z: spodni (zubon lub shitabaki), twardej góry stroju (uwagi) i pasa (obi). Wcześniej nie było takiego stroju w żadnej sztuce walki. Strój ten znany oryginalnie jako keikogi (jap. ubranie do ćwiczeń) został opracowany w Kodokanie, a następnie przejęty przez inne szkoły sztuk walki. Judoga może być biała lub niebieska, dla rozróżnienia zawodników. Pierwszy wyczytany do walki zawodnik wchodzi na tatami z prawej strony sędziego ubrany na biało. W Japonii nadal walczy się tradycyjnie co oznacza że obaj zawodnicy posiadają biały strój, a jeden z nich przewiązuje się czerwoną opaską, co nawiązuje do kolorów flagi Japonii.

    Techniki

    Techniki judo podzielić można na trzy zasadnicze grupy: rzuty (nage-waza), chwyty (katame-waza) oraz uderzenia (atemi-waza). Z tym, że w judo sportowym nauczane są tylko dwie pierwsze grupy.
    NAGE-WAZA – technika rzutów, stosowana wówczas, gdy przeciwnik traci równowagę, lub jest z niej wytrącony. Rzut wykonywany jest przeważnie przez zastawienie drogi (po której dąży przeciwnik aby uzyskać równowagę) nogą, biodrami, stopą itd. tak, aby przez dalsze wychylenie rękami doprowadzić go do upadku na plecy. W grupie tej występują również kontrataki oraz połączenia dwu- lub więcej pojedynczych rzutów – tzw. kombinacje. Przejścia do drugiej dużej grupy elementów techniki – sprowadzenia do walki w parterze (hikomi-no-kata) – to specyficzny, odrębny dział techniki.
    KATAME-WAZA – dosłownie: technika obezwładnień – dzieli się na trzy podgrupy: trzymania (Osae-Komi Waza), dźwignie (Kansetsu Waza) i duszenia (Shime Waza). Trzymania – polegają na utrzymaniu przeciwnika na plecach na macie, tak aby można było całkowicie kontrolować jego ruchy. Za utrzymanie przeciwnika w ten sposób przez 25 sekund otrzymuje się punkt (ippon) i wygrywa walkę. Dźwignie – w walce sportowej dozwolone jest stosowanie dźwigni (tj. wyłamywania i wykręcania) jedynie na staw łokciowy. Doprowadzenie do sytuacji, która w samoobronie pozwoliłaby na unieszkodliwienie przeciwnika, daje wygraną w walce sportowej. Duszenia – tj. nacisk krawędzią przedramienia lub kołnierzem judogi na krtań lub tętnicę szyjną.
    ATEMI-WAZA - techniki uderzeń i kopnięć. Rzadko nauczane, gdyż europejski związek judo nie uznaje tej grupy. Uczone tylko w judo tradycyjnym, judo sportowe skupia się tylko na NAGE-WAZA i KATAME-WAZA.

    Rzuty dzielimy ze względu na to która część ciała jest odpowiedzialna za rzut:
    Rzuty ręczne – Te Waza
    Rzuty biodrowe – Koshi Waza
    Techniki nożne – Ashi Waza
    Rzuty poświęcenia gdzie my sami upadamy pociągając za sobą uke – Yoku Sutemi Waza
    Rzuty poświęcenia gdzie my sami upadamy na plecy – Ma Sutemi Waza

    Katame-waza dzieli się na:

    Osaekomi-waza - techniki trzymań

    Shime-waza - techniki duszeń

    Kansetsu-waza - techniki dźwigni

    Atemi-waza dzieli się na dwie grupy:

    A. Ashi-ate-waza to technika uderzeń nogami. Zalicza się do nich uderzenia następującymi elementami nogi:

    Hiza-gashira-ate-waza – uderzenia wykonane kolanem,

    Sekito-ate-waza – uderzenia wykonane stopą,

    Kakato-ate-waza – uderzenia wykonane piętą.


    B. Ude-ate-waza to technika uderzeń rękoma. Zalicza się do nich uderzenia następującymi elementami ręki:

    Yubisaki-ate-waza – uderzenia wykonane czubkami palców,

    Tegatana-ate-waza – uderzenie wykonane kantem dłoni,

    Kubushi-ate-waza – uderzenie wykonane pięścią,

    Hiji-ate-waza – uderzenie wykonane łokciem.

    Przy każdych technikach istnieją kontrataki, a przy rzutach kombinacje z nimi.

    W judo dźwignie zakłada się tylko i wyłącznie na staw łokciowy.

    Duszenia w judo są bardzo skuteczne i mogą doprowadzić do utraty przytomności podczas walki. Techniki tego rodzaju odcinają dopływ powietrza do płuc lub dopływ krwi do mózgu poprzez nacisk na tętnicę szyjną. Duszenia można wykonywać rękoma lub kołnierzem przeciwnika. Dopuszcza się również duszenia nogami ale z pewnymi ograniczeniami ponieważ nogi są wielokrotnie silniejsze od rąk.

    Duszenia i dźwignie mogą być zakładane w tak samo w pozycji stojącej jak i w parterze, aczkolwiek dużo bezpieczniej jest stosować je w parterze.

    Techniki należące do kanonu nauczania judo aczkolwiek zabronione w judo sportowym to: kani-basami, daki-age, kawazu-gake, do-jime oraz ashi-garami.
    Trening

    Randori w parterze

    Trening judo opiera się na trenowaniu padów, rzutów, dźwigni i duszeń oraz na randori (sparringu). Walki treningowe, prowadzone w parterze (ne-waza) albo stójce (tachi-waza), nazywają się randori. Walki na zawodach nazywa się shiai. Trening judo charakteryzuje się, zresztą jak większość japońskich sztuk walki, ceremonialnością. Trening zaczyna i kończy ceremonialny ukłon zwany rei. W ramach treningu trenuje się również układy kata – są to z góry zaaranżowane ataki i odpowiedzi na nie. Służą one do demonstrowania technik, dopracowania ruchów, a także do zachowania pewnych technik których już się nie stosuje w walkach sportowych.

    Walki odbywają się na tatami (matach) w sali nazywanej dojo. Maty są miękkie aby złagodzić upadek ćwiczącego i nie narazić go na poważniejsze uszkodzenia ciała.

    Trening judo rozwija siłę oraz wyrabia formę i zmysł równowagi. Uczy strategii walki oraz walki w bezpośrednim kontakcie z stawiającym opór przeciwnikiem.
    Zasady judo

    Walki odbywają się w kategoriach wagowych, różnych dla mężczyzn i dla kobiet. Walka trwa 5 minut (w przypadku juniorów – 4 minuty) i odbywa się na macie o wymiarach od 8 na 8 do 10 na 10 metrów. Zwycięża ten zawodnik który rzuci przeciwnika na plecy, utrzyma go leżącego na macie przez 25 sekund lub założy dźwignię bądź duszenie w sposób, który doprowadzi przeciwnika do poddania się (w każdym przypadku uzyskując ippon i kończąc walkę przed upływem regulaminowego czasu).

    Możliwe jest uzyskanie tzw. "małych punktów", które nie prowadzą do zakończenia walki przed czasem, lecz po jego upływie wskazują na zwycięzcę. Są to:
    yuko – 1 pkt,
    waza-ari – 7 pkt (uzyskanie dwóch punktów waza-ari jest równoznaczne z uzyskaniem ippon)
    ippon – 10 pkt (kończy walkę).

    Przy czym każdy z punktów ma wyższą wagę niż dowolna liczba zdobytych punktów o mniejszej wartości (np. zawodnik, który w walce zdobył jedno waza-ari, wygrywa z zawodnikiem, który zdobył jakąkolwiek liczbę punktów yuko). Na tablicy wyników często nie ma reprezentacji punktu "ippon", gdyż otrzymanie tego punktu automatycznie kończy walkę. W przypadku gdy obydwoje zawodnicy otrzymają taką samą punktację odbywa się walka o tzw. "Złoty punkt". Zawodnicy walczą aż któryś z nich jako pierwszy wykona punktowaną akcję, po czym walka kończy się.

    Zawodnicy mogą również otrzymywać kary, które wymierzane są za m.in. unikanie walki, pasywność (brak próby wykonania akcji przez 30 sekund). Kara zwiększa punkty przeciwnika w sposób następujący: pierwsza shido (czyt. szido) daje żółtą kartkę, tylko ostrzeżenie bez straty punktu, druga kara shido dawniej chui (czyt. czui) – zamienia żółtą kartkę na yuko, trzecia kara shido dawniej keikoku (czyt. kejkoku) zamienia yuko na waza-ari. Czwarta kara hansokumake to dyskwalifikacja zawodnika.

    W trakcie walki zabrania się:
    uderzania i kopania
    dotykania twarzy przeciwnika
    atakowania innych stawów niż łokciowy
    utrzymywania mocno defensywnej pozycji
    technik zwanych kawazu gake (kani basami) i kane sute
    noszenia jakichkolwiek metalowych elementów (np. biżuterii) – kara za to to dyskwalifikacja
    "fałszywych" ataków, np. upadanie na kolana bez wykonywania rzutu typu "seoi nage"
    ściąganie przeciwnika do parteru siłą (wieszanie się itp.)
    utrzymywanie innego chwytu za strój niż podstawowy przez więcej niż 3 do 5 sekund bez ataku
    trzymania za rękaw mając palce wewnątrz rękawa przeciwnika, tzw. "uchwyt pistoletowy"

    W przypadku trzymania przeciwnika (osaekomi-waza) otrzymuje się punkty za czas trwania trzymania:
    15 sekund = yuko
    20 sekund = waza-ari
    25 sekund = ippon

    Kary dla zawodników (shido):
    1 shido - ostrzeżenie
    2 shido - yuko dla przeciwnika
    3 shido - waza-ari dla przeciwnika
    4 shido - ippon dla przeciwnika = hansoku-make (dyskwalifikacja ukaranego)

    W przypadku gdy po upływie czasu żaden zawodnik nie uzyskał jednoznacznej przewagi odbywa się walka o "złoty punkt" - trwa ona 3 minuty.

    Sędzia może przerwać walkę dając komendę "mate". Kończy ją, natomiast komendą "soremate". Zawodnik może się poddać klepiąc w matę bądź w dobrze widoczną swoją część ciała lub przeciwnika a także krzycząc słowo "maitta". Sędzia nie przerywa walki dopóki którakolwiek z części ciała zawodnika znajduje się w strefie walki.

    Pewne grupy technik są zabronione poniżej pewnego wieku:
    poniżej 13 lat - zakaz duszeń i dźwigni
    poniżej 16 lat - zakaz dźwigni
    Trzeba Być Twardym !
    Odpowiedź z Cytatem Odpowiedź z Cytatem Podziel się na Facebook

  2. #2
    Doświadczony Osiągnięcia:
    WeteranTagger First ClassTrzech znajomychOverdrive5000 punktów doświadczenia
    Avatar najt
    Dołączył
    17-01-10
    Skąd
    Szczecin
    Wiek
    36
    Postów
    843
    SOG
    49
    Otrzymał : 102 SOGi w 79 postach

    Domyślnie

    Trzeba Być Twardym !
    Odpowiedź z Cytatem Odpowiedź z Cytatem Podziel się na Facebook

  3. #3
    Doświadczony Osiągnięcia:
    WeteranTagger First ClassTrzech znajomychOverdrive5000 punktów doświadczenia
    Avatar najt
    Dołączył
    17-01-10
    Skąd
    Szczecin
    Wiek
    36
    Postów
    843
    SOG
    49
    Otrzymał : 102 SOGi w 79 postach

    Domyślnie

    POKAZ SEKCJI JUDO LKS SZUBINIANKA SZUBIN

    Trzeba Być Twardym !
    Odpowiedź z Cytatem Odpowiedź z Cytatem Podziel się na Facebook

  4. #4
    Doświadczony Osiągnięcia:
    WeteranTagger First ClassTrzech znajomychOverdrive5000 punktów doświadczenia
    Avatar najt
    Dołączył
    17-01-10
    Skąd
    Szczecin
    Wiek
    36
    Postów
    843
    SOG
    49
    Otrzymał : 102 SOGi w 79 postach

    Domyślnie

    Masahiko Kimura - judo techniques



    Trzeba Być Twardym !
    Odpowiedź z Cytatem Odpowiedź z Cytatem Podziel się na Facebook

  5. #5
    Doświadczony Osiągnięcia:
    WeteranTagger First ClassTrzech znajomychOverdrive5000 punktów doświadczenia
    Avatar najt
    Dołączył
    17-01-10
    Skąd
    Szczecin
    Wiek
    36
    Postów
    843
    SOG
    49
    Otrzymał : 102 SOGi w 79 postach

    Domyślnie

    Trzeba Być Twardym !
    Odpowiedź z Cytatem Odpowiedź z Cytatem Podziel się na Facebook

  6. #6
    Doświadczony Osiągnięcia:
    WeteranTagger First ClassTrzech znajomychOverdrive5000 punktów doświadczenia
    Avatar najt
    Dołączył
    17-01-10
    Skąd
    Szczecin
    Wiek
    36
    Postów
    843
    SOG
    49
    Otrzymał : 102 SOGi w 79 postach

    Domyślnie

    Trzeba Być Twardym !
    Odpowiedź z Cytatem Odpowiedź z Cytatem Podziel się na Facebook

Tagi dla tego tematu

Uprawnienia

  • Nie możesz zakładać nowych tematów
  • Nie możesz pisać wiadomości
  • Nie możesz dodawać załączników
  • Nie możesz edytować swoich postów
  •