Connect with Facebook
Fedor Emalienko
Są gwiazdy ,ale nie wiem jak jego możne tu zabraknąć ;]
Fiodor Władimirowicz Jemieljanienko (ros. Фёдор Владимирович Емельяненко, ang. Fedor Emelianenko; ur. 28 września 1976 w Rubiżne) – rosyjski sambista i zawodnik MMA, były mistrz wagi ciężkiej organizacji PRIDE, obecny mistrz świata federacji WAMMA, wielokrotny mistrz świata w sambo bojowym.
Pseudonim: Ostatni Cesarz
Wzrost: 183 cm
Waga: 105 kg
Państwo: Rosja
Data urodzenia: 28 września 1976
Miejsce urodzenia: Rubiżne, ZSRR
Klub: Red Devil Sportclub
Styl bazowy: sambo, judo
Bilans walk MMA
Zwycięstwa 31
przez nokaut 8
przez poddanie 16
Porażki 1
Remisy 0
No contest 1
Życie prywatne
Fiodor Jemieljanienko był drugim dzieckiem Olgi Fiedorowny i Władimira Aleksandrowicza Jemieljanienki. Ma troje rodzeństwa: braci Aleksandra (również zawodnik sambo i MMA) i Iwana oraz siostre Marinę. Kiedy miał 2 lata, jego rodzina przeniosła sie z Ukrainy do Rosji. Fiodor rozpoczął naukę sambo i judo pod okiem trenera Wasilija Iwanowicza Gawriłowa. W 1991 roku skończył szkołę średnią i dostał się na 3-letnie studia, które ukończył z wyróżnieniem. W latach 1995-1997 służył w armii rosyjskiej w jednostce przeciwpożarowej. W 1999 roku ożenił sie z Oksaną. W tym samym roku urodziła się im córka Masza. W 2006 roku jego związek z Oksaną rozpadł się. Rok później jego nowa partnerka życiowa, Marina, urodziła mu drugą córkę Wasilisę. W 2009 roku para zawarła małżeństwo.
Sambo i judo
W 1997 roku Fiodor Jemieljanienko zdobył czarny pas w judo i osiągnął stopień mistrzowski w sambo. W tym samym roku w Kursku został mistrzem Rosji w judo w kategorii 100 kg oraz mistrzem Rosji i Europy w sambo bojowym. W 1998 roku Fiodor zdobył międzynarodowe uprawnienia mistrzowskie w sambo oraz został mistrzem Armii Rosyjskiej na turnieju w Moskwie. W tym samym roku zdobył tez dwa brązowe medale na mistrzostwach Rosji - jeden w sambo bojowym, drugi w judo. W 1999 roku zdobył kilka kolejnych medali, na turniejach w całej Rosji. Na mistrzostwach Europy w Stambule, był członkiem drużyny narodowej w sambo. Rosjanie zajęli 1. miejsce.
W kolejnych latach Jemieljanienko był niepokonany czterokrotnie zostając mistrzem świata w sambo bojowym (dwukrotnie w klasie open oraz dwukrotnie w wadze ciężkiej). 16 listopada 2008 roku doznał sensacyjnej porażki (pierwszej od 8 lat) w półfinale Mistrzostw Świata w Sambo Bojowym w Sankt Petersburgu. Przegrał na punkty (5:8) z 23-letnim Bułgarem Błagojem Iwanowem.
W lutym 2009 roku został mistrzem Rosji w sambo bojowym w kategorii + 100 kg. Wygrał wszystkie trzy turniejowe walki - żadna nie trwała dłużej niż pół minuty (odpowiednio 14, 26 i finał 20 sekund).
Mieszane sztuki walki
RINGS
W profesjonalnym MMA zadebiutował w maju 2000 roku w japońskiej organizacji RINGS. Na gali Russia vs. Bulgaria wygrał z Martinem Łazarowem. Walcząc w RINGS odniósł 9 zwycięstw, pokonując min. Ricardo Aronę czy Renato Sobrala. W 2002 roku po zwycięstwie nad Chrisem Hasemanem został mistrzem RINGS w wadze ciężkiej. Walcząc dla tej organizacji poniósł pierwszą, i jak dotąd jedyną, porażkę w swojej karierze w walce z Tsuyoshi Kohsaką. Pojedynek ten do dziś budzi kontrowersje. Już w pierwszych sekundach walki Kohsaka rozciął uderzeniem łokciem łuk brwiowy Jemieljanienki. Sekundanci Rosjanina nie byli w stanie doraźnie zasklepić rany, więc walkę przerwano i ogłoszono zwycięstwo Japończyka przez techniczny nokaut. Zgodnie z ówczesnym regulaminem organizacji uderzenia łokciem w głowę były zabronione, więc starcie powinno zostać przerwane i uznane za nierozstrzygnięte. Jednak z racji tego, że była to walka turniejowa i musiała wyłonić zwycięzcę, organizatorzy zdecydowali się ogłosić porażkę Jemieljanienki i awans Kohsaki do następnej rundy.
PRIDE FC
W 2002 roku Jemieljanienko przeniósł się do PRIDE FC i w pierwszej walce pokonał przez decyzję Holendra Semmy Schilta. Po zwycięstwie z Heathem Herringiem, zmierzył się z mistrzem wagi ciężkiej Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą. Starcie to odbyło się w marcu 2003 na gali Pride 25 i uznawane jest za jedną z najlepszych walk Jemieljanienki. Przez trzy rundy Rosjanin, znajdując się w gardzie, atakował Brazylijczyka, raz za razem zadając potężne ciosy. Wygrał przez jednogłośną decyzję i zdobył mistrzowski pas, który dzierżył do końca istnienia PRIDE FC.
Trzy miesiące później stanął do walki z japońskim zapaśnikiem Kazujukim Fujitą, i omal nie został znokautowany po otrzymaniu celnego ciosu sierpowego. Jednak wyszedł z opresji i wygrał walkę przez duszenie zza pleców. Następnym pojedynkiem miała być walka z głównym pretendentem, gwiazdą K-1 Mirko "Cro Copem" Filipoviciem. Do walki nie doszło, gdyż Fiodor złamał palec w walce z weteranem MMA Garym Goodridgem.
W 2004 roku wystartował w turnieju Pride Grand Prix, pokonując kolejno: byłego mistrza UFC i zwycięzcę Pride Grand Prix 2000 Marka Colemana, byłego mistrza UFC Kevina Randlemana oraz wielokrotnego mistrza świata judo Japończyka Naoyę Ogawę. Każdą z tych trzech walk wygrał przez poddanie. W finale turnieju ponownie spotkał się z Noqueirą, ale po przypadkowym zderzeniu głowami, w wyniku którego Rosjanin doznał głębokiego rozcięcia na czole, walkę przerwano i uznano za nierozstrzygniętą. Pojedynek powtórzono w grudniu 2004 roku na gali Shockwave i ponownie zdecydowanie wygrał Jemieljanienko.
W kwietniu 2005 roku Jemieljanienko zrewanżował się Kohsace, kiedy to na gali Pride Bushido 6 pokonał go przez techniczny nokaut. W sierpniu tego roku na gali Final Conflict doszło do długo oczekiwanej walki Fiodora z Mirko Filipoviciem. Rosjanin, w obawie przed znakomitymi umiejętnościami kick-boxerskimi Chorwata, trenował przez kilka tygodni boks tajski pod okiem Ernesto Hoosta, czterokrotnego mistrza K-1. Dzięki temu zaprezentował cały arsenał kopnięć i uderzeń, kontrolując walkę w stójce. Zdecydowaną przewagę osiągnął w parterze, gdzie zmusił Chorwata do ciągłej obrony. Co więcej Jemieljanienko wspominał po walce, że kontuzja ręki uniemożliwiła mu wykorzystanie jego umiejętności chwytacza.
Bardzo udany rok 2005 zakończył na gali Shockwave, błyskawicznie nokautując Brazylijczyka Zuluzinho.
W 2006 roku poddał się skomplikowanej operacji ręki, która wykluczyła go z turnieju Open Weight Grand Prix. Powrócił na ring w październiku 2006 roku na pierwszej gali Pride w USA, gdzie ponownie przez poddanie pokonał Marka Colemana. Gdy Filipović wygrał turniej Open Weight Grand Prix, spekulowano nad możliwą walką rewanżową pomiędzy nim a Jemieljanienką. Jednak starcie nie doszło do skutku, gdyż Chorwat wkrótce odszedł do UFC.
Jemieljanienko bronił więc tytułu w walce przeciwko byłemu mistrzowi K-1 Markowi Huntowi. Hunt to typowy uderzacz, posiadający małe doświadczenie w walce w parterze, mimo to założył Jemieljanience dźwignie na ramię, ale nie był w stanie zmusić go do poddania. Kilka minut później Fiodor sam założył mu dźwignię, wygrywając walkę.
Kolejną walkę Jemieljanienko stoczył w Petersburgu w kwietniu 2007 roku na gali BodogFIGHT (dzięki klauzuli w kontrakcie z PRIDE, zezwalającej na starty dla innych promotorów), pokonując srebrnego medalistę olimpijskiego z Sydney w zapasach klasycznych Matta Lindlanda. Pojedynek ten obserwowali prezydenci Władimir Putin oraz Jacques Chirac.
M-1 Global
W 2007 r. PRIDE FC zostało sprzedane UFC. Rosjanin stał się wolnym agentem i przystąpił do negocjacji z władzami tej organizacji. Spekulowano o możliwej walce z najbardziej utytułowanym zawodnikiem UFC w historii Randym Couturem. Jemieljanienko uznał jednak, że proponowane mu warunki (m.in. zakaz udziału w turniejach sambo) są nie do przyjęcia. Ostatecznie związał się więc z organizacją M-1 Global, podpisując w październiku 2-letni kontrakt na 6 walk (z klauzulą zezwalającą mu na walki dla innych promotorów). W 2008 r. został również jej współwłaścicielem. Pod szyldem M-1 Global, na gali Yarennoka! w grudniu 2007 roku, stoczył walkę z koreańską gwiazdą K-1 Hong Man Choiem. Wygrał ją przez poddanie.
Affliction
W 2008 roku M-1 Global podjęło współpracę z nowo powstałą amerykańską organizacją Affliction Entertainment. 19 lipca 2008 r. podczas gali Affliction: Banned Jemieljanienko zmierzył się w walce o tytuł mistrza świata WAMMA w kategorii ciężkiej z byłym dwukrotnym mistrzem UFC Timem Sylvią. Pokonał go przez duszenie zza pleców w 36 sekundzie walki. 24 stycznia 2009 r. (gala Affliction: Day of Reckoning) obronił tytuł przeciwko innemu byłemu mistrzowi UFC Białorusinowi Andrejowi Arłowskiemu, nokautując go w pierwszej rundzie.
Trzecia walka w obronie pasa mistrzowskiego była planowana 1 sierpnia podczas gali Affliction: Trilogy. Jednak przeprowadzona wcześniej kontrola antydopingowa wykryła w próbce moczu rywala Rosjaniana, Josha Barnetta, ślady sterydu anabolicznego drostanolonu. Sankcjonująca walkę California State Athletic Commission odmówiła w rezultacie wydania licencji Amerykaninowi, a całą galę organizatorzy postanowili odwołać. 24 lipca Affliction ogłosiło wycofanie się z dalszej działalności promotorskiej.
Strikeforce
Na początku sierpnia, po kolejnych nieudanych negocjacjach z UFC, Jemieljanienko podpisał kontrakt na trzy walki z amerykańską organizacją Strikeforce, która równocześnie nawiązała ścisłą współpracę z jego grupą promotorską M-1 Global. Pierwsza współorganizowana przez obie organizacje gala, na której wystąpił Rosjanin, odbyła się 7 listopada 2009 roku w Hoffman Estates. W walce wieczoru Jemieljanienko zwyciężył niepokonanego dotychczas Bretta Rogersa przez techniczny nokaut w drugiej rundzie.
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki:
* 2008-obecny: Mistrz World Alliance of Mixed Martial Arts (WAMMA) w wadze ciężkiej
* 2004: Pride Grand Prix Heavyweight Tournament – 1. miejsce
* 2003-2007: Mistrz Pride FC w wadze ciężkiej
* 2002: Rings Kings of Kings Tournament – 1. miejsce
* 2001: Rings World Class Tournament – 1. miejsce w wadze ciężkiej
Sambo bojowe:
* 2009: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce w kat. +100 kg
* 2008: Mistrzostwa Świata – 3. miejsce w kat. open
* 2008: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce w kat. +100 kg
* 2007: Mistrzostwa Świata – 1. miejsce w kat. open
* 2007: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce
* 2006: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce
* 2005: Mistrzostwa Świata – 1. miejsce w wadze ciężkiej
* 2005: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce w kat. +100 kg
* 2002: Mistrzostwa Świata – 1. miejsce w kat. open
* 2002: Mistrzostwa Świata – 1. miejsce w wadze ciężkiej
* 2002: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce
* 2000: Mistrzostwa Rosji – 3. miejsce
* 1998: Mistrzostwa Rosyjskich Sił Zbrojnych – 1. miejsce w wadze ciężkiej
* 1998: Mistrzostwa Rosyjskich Sił Zbrojnych – 2. miejsce w kat. open
* 1998: Mistrzostwa Rosji – 3. miejsce
* 1997: Mistrzostwa Europy – 1. miejsce
* 1997: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce
Judo:
* 1998: Mistrzostwa Rosji – 3. miejsce w kat. open
* 1997: Mistrzostwa Rosji – 1. miejsce w kat. +100 kg
źródło ([link widoczny dla zalogowanych Użytkowników])
Odpowiedź z Cytatem
