PDA

Zobacz pełną wersję : Historia MMA



hubi1910
22-05-10, 09:17
Mixed Martial Arts "MMA"


Mieszane sztuki walki (MMA, Mixed Martial Arts) – dyscyplina sportowa, w której zawodnicy sztuk i sportów walki walczą wręcz przy dużym zakresie dozwolonych technik (w zasadzie dopuszcza się wszystkie techniki dozwolone w innych sportach walki bez broni). Mieszane sztuki walki wyrażają jeden ze współczesnych kierunków rozwoju sztuk walki – zapewnienie widowiska sportowego, w którym walka toczy się przy jak najmniejszych ograniczeniach, ale jednoczesnym zminimalizowaniu ryzyka śmierci i poważnych, trwałych obrażeń ciała.

Nazwa

Nazwa "Mixed martial arts" niekiedy jest błędnie stosowana zamiennie z określeniem "vale tudo" (tak nazywały się organizowane w Ameryce Południowej turnieje, od których wywodzą się współczesne mieszane sztuki walki). Zawody w formule vale tudo charakteryzują się jednak o wiele mniejszą liczbą ograniczeń, a sama nazwa nie jest określeniem sportu czy sztuki walki.

Walki MMA pierwotnie określano ze względów marketingowych (zwłaszcza w USA) również jako "No Holds Barred" (NHB), czyli "bez chwytów zabronionych". Stąd niekiedy mieszane sztuki walki do dziś nazywane są "walkami bez reguł". Jest to mylący termin, gdyż jak w każdej dyscyplinie sportu i w tej obowiązują ściśle określone reguły współzawodnictwa.

Niektórzy dziennikarze sportowi używają również terminu wszechstylowa walka wręcz.

Historia MMA

Pierwszym udokumentowanym sportem walki przypominającym dzisiejsze MMA był pankration (stosuje się też spolszczoną pisownię "pankracjon"), w którym stosowano różne techniki z klasycznych greckich zapasów i pięściarstwa. Obok pięściarstwa (pygme) i zapasów (pale), znajdowały się one w programie antycznych igrzysk olimpijskich.

Współczesne mieszane sztuki walki swój rodowód wywodzą od organizowanych od lat 20. XX wieku brazylijskich turniejów vale tudo oraz sięgających lat 70. japońskich zawodów zwanych kakutougi. Początkowy okres rozwoju sportu przypadł na pierwszą połowę lat 90., kiedy w USA w zorganizowano pierwszy oficjalny turniej MMA pod nazwą UFC 1 (1993), a w Japonii założono organizacje Shooto i Pancrase.

Obecnie zawody w formule MMA odbywają się na całym świecie. Do najbardziej znanych organizacji o globalnym zasięgu należą m.in. UFC, Strikeforce, DREAM oraz do 2007 r. PRIDE FC. W Polsce od kilku lat odbywają się amatorskie mistrzostwa Polski oraz gale zawodowe (np. Konfrontacja Sztuk Walki).

Reguły

W typowych walkach MMA dozwolone są rzuty, ciosy pięściami, dźwignie, duszenia, kopnięcia i walka w parterze. O wyniku pojedynku decyduje nokaut (również techniczny), poddanie się oraz, jeśli walka nie zakończyła się przed czasem, decyzja sędziów. W zależności od regulaminu danych zawodów niekiedy dopuszczalnym rozstrzygnięciem może być też remis.
Oktagon

Walki odbywają się na zwykłym ringu bokserskim lub na ringach różnych kształtów otoczonych siatką, która zapobiega wypadaniu zawodników poza miejsce walki (potocznie zwanymi "klatkami", co u niektórych osób postronnych wzbudza negatywne skojarzenia z walkami zwierząt). Ośmiokątny ring używany przez UFC jest określany "oktagonem" (nazwa jest zastrzeżonym znakiem towarowym).

W walkach MMA zabronione są techniki stwarzające znaczne niebezpieczeństwo dla zdrowia zawodników. W regulaminach większości organizacji czy zawodów zakazane jest zwykle: gryzienie, zahaczanie (wkładania palców w otwory fizjologiczne, np. usta czy nos), atakowanie genitaliów, oczu i krtani, uderzanie głową, uderzanie w kręgosłup, stosowanie dźwigni na małe stawy, czyli palce. Często organizatorzy wprowadzają dodatkowe ograniczenia, zabraniając np. ciosów łokciami, dźwigni na kręgosłup, dźwigni skrętowych na kolana, wykonywania rzutów skutkujących upadkiem rywala na głowę albo kopnięć w parterze. Jeszcze bardziej restrykcyjne reguły obowiązywały dawniej w niektórych japońskich organizacjach (np. Pancrase czy RINGS), gdzie zabronione były uderzania w parterze, czy też uderzania zaciśniętą pięścią.

Zawodnicy zawsze muszą posiadać ochraniacze na zęby oraz rękawice (zwykle cienkie, umożliwiające chwytanie). Niekiedy dopuszcza się również stosowanie nagolenników lub ochraniaczy na kolana.
W roku 1997, z powodu zakazu i złej prasy, UFC pozostało raptem kilka stanów, w których mogli organizować walki. Chcąc przypodobać się Stanowym Komisjom Sportów Walki, wprowadzono nowe reguły :
- od UFC12: podział na kategorie wagowe
- od UFC14: wprowadzono rękawice, zakazano ciągnięcia za włosy, uderzania w krocze
- od UFC15: zakazano uderzeń w tył głowy i wyłamywania małych stawów
- od UFC21: uregulowano pięciominutowe rundy i wprowadzono 10-cio punktowy system ocen, taki jak w boksie
W roku 2000, dzięki zabiegom innej organizacji IFC, UFC28 stało się pierwszą galą, która odbyła się przy użyciu nowych zasad ogłoszonych przez NJSACB (New Jersey State Athletic Control Board).

Trening mieszanych sztuk walki

W mieszanych sztukach walki praktykuje się tzw. trening przekrojowy, przygotowujący zawodnika do walki zarówno w stójce, jak i w parterze oraz zwarciu. Akcentowana jest w nim umiejętność płynnego przechodzenia między tymi trzema dystansami. Generalnie boks (włączając w to kick-boxing, boks tajski) w połączeniu z grapplingiem (zapasy, sambo, judo, jujutsu, brazylijskie jiu-jitsu) stanowią podstawę niemal każdego treningu mieszanych sztuk walki. Rzadziej stosuje się elementy karate kyokushin czy taekwondo.

Taktyka walki w MMA

W okresie kształtowania się mieszanych sztuk walki współzawodniczyli ze sobą przedstawiciele rozmaitych stylów. Zawodnicy kilku z nich okazali się bardziej predestynowani od innych do odnoszenia sukcesów w MMA. Bokserzy i kick-boxerzy mieli tendencję do dominacji w uderzeniach, zapaśnicy i judocy w obaleniach, zaś przedstawiciele brazylijskiego jiu-jitsu dominowali w parterze. W rezultacie większość zawodników MMA można przypisać do jednej z trzech kategorii: "parterowiec", "zapaśnik" i "uderzacz". Obecnie, dzięki treningowi przekrojowemu, większość czołowych zawodników MMA jest skuteczna we wszystkich trzech płaszczyznach, osiągając wysoki stopień wszechstronności.

"Parterowiec" (bądź z ang. grappler) specjalizuje się w chwytach. Taktyką tego typu zawodnika jest dążenie do walki w parterze, gdzie szuka wymuszenia na przeciwniku poddania za pomocą dźwigni lub duszenia. Chociaż umiejętność wykonania obalenia ściśle się wiąże ze strategią walki w parterze, czyste, silne obalenie nie jest dla niego tak ważne jak dla zapaśnika.

"Zapaśnik" preferuje walkę w stójce w zwarciu (tzw. klinczu) i walkę na uderzenia w parterze. Jego mocną stroną zwykle jest obalenie. Popularnie strategia zapaśnika jest znana jako "obal i uderzaj" lub "połóż i dołóż" (ang. ground and pound). Odnosi się to do metody obalenia przeciwnika, osiągnięcia dominującej pozycji w parterze (np. dosiadu) i zakończenia walki uderzeniami.

"Uderzacz" (bądź z ang. striker) jest zawodnikiem, który preferuje walkę w stójce, ze względu na swoje umiejętności zadawania uderzeń (tj. kopnięć i ciosów pięściami). Strategia walki uderzacza to "unikaj zwarcia i uderzaj" (sprawl and brawl). Odnosi się to do koncentracji na neutralizowaniu obaleń, tak aby samemu pozostać na nogach i zakończyć starcie ciosami

Mieszane sztuki walki w Polsce

Obecnie największym turniejem MMA w Polsce jest Konfrontacja Sztuk Walki . Do pozostałych imprez tego typu zalicza się m.in. Bałtycki Sztorm, Full Contact Prestige, Gala Sportów Walki, Turniej Hadaka Waza, Amatorska Liga MMA , MMA Polska , Colosseum , Pro-Fight czy MMA Sport


Turnieje MMA

Vale tudo, zarówno w Brazylii, jak na Zachodzie, rozwija się dość żywiołowo. Każdego roku organizuje się na świecie dziesiątki mniejszych i większych turniejów. Znakomita większość z nich to imprezy cykliczne, organizowane nawet kilka razy w roku. Największe, jak UFC czy Pride doczekały się już kilkudziesięciu edycji. Przedstawiamy jednak i takie, które odbyły się zaledwie raz, ale z różnych względów były na tyle ciekawe, że warto o nich wspomnieć.

W początkowym okresie rozwoju vale tudo na Zachodzie dominowała formuła turniejowa (turniejem były choćby pierwsze zawody UFC). Jednak obecnie większość zawodów jest rozgrywana jako gale pojedynczych walk. Znacznej ewolucji podlegały również przepisy, które ewoluowały w kierunku większej widowiskowości walk, tak, że dziś znakomita większość imprez to zawody mixed martial arts a nie vale tudo.

Dalej przedstawiamy najważniejsze, naszym zdaniem, imprezy organizowane na całym świecie. Polskim turniejom mma przyjrzymy się w następnym rozdziale.

2 Hot 2 Handle

Holenderska gala mma. Zorganizowano 7 gal w latach 2000-2003. Z wyjątkiem jednej, która miała miejsce w Niemczech, wszystkie odbyły się w Holandii. Ponieważ w tym kraju szczególnie mocny jest thai boks, przepisy preferowały zawodników walczących w stójce (między innymi poprzez bardzo krótki czas walki w parterze). Walki odbywały się w ringu.

Absolute Fighting Championship

Rosyjski turniej po raz pierwszy zorganizowany w 1995 roku jako jeden z najliczniejszych w historii. Wzięło w nim udział trzydziestu sześciu zawodników. Kolejne edycje były już mniej liczne, startowało w nich po ośmiu zawodników. Poczynając od drugiej edycji rozgrywano pojedyncze walki. W sumie zorganizowano pięć turniejów. Z wyjątkiem trzeciego, który odbył się w Izraelu, w Tel Avivie, wszystkie rozegrano w Moskwie. Walczono według pierwotnych reguł vale tudo, bez rękawic, w klatce. Tej samej nazwy używa obecnie jedna z amerykańskich gal mma.

DEEP

Japońska gala po raz pierwszy rozegrana w 2001 roku. Do tej pory miało miejsce szesnaście edycji, w tym trzynaście dużych gal i trzy mniejszej rangi. Podczas pierwszej walczono w systemie „no decision", czyli jeżeli walka nie zakończyła się przed czasem ogłaszano remis. Obecnie jest oceniana przez sędziów. Zawodnicy walczą na ringu w dość grubych rękawicach .

Extreme Challenge

Od 1996 do końca 2003 roku rozegrano pięćdziesiąt pięć edycji. Wszystkie w USA. Miejscem walki jest klatka, zawodnicy mają rękawice

HOOKnSHOOT

Ponad czterdzieści imprez zorganizowanych poczynając od 1996 roku. Początkowo zarówno jako gale i turnieje, obecnie wyłącznie jako gale. Jedna z bardziej znanych była gala HOOKnSHOOT - Revolution z 2002 roku, w której walczyły wyłącznie kobiety. HnS jest też organizatorem jednej z amerykańskich wersji Absolute Fighting Championships.

International Fighting Championship

Pierwszą imprezę rozegrano w 1996 roku w Kijowie na Ukrainie. Obecnie ma ona postać gali i odbywa się zazwyczaj w USA, aczkolwiek kilkakrotnie rozgrywano ją też w Kanadzie. Walki odbywają się w klatce według złagodzonych reguł.

International Vale Tudo Championship

Turniej organizowany od 1997 roku. Początkowo w Brazylii, potem w Wenezueli, Jugosławi i Chorwacji. Obowiązują pierwotne reguły vale tudo złagodzone od czternastej edycji w Wenezueli poprzez zakaz uderzeń głową i wprowadzenie rękawic. Obowiązują kategorie wagowe.

King Of The Cage

Gala organizowana w USA od 1999 roku.Do tej pory trzydzieści dwie edycje. Walki w klatce według złagodzonych reguł.

Lumax Cup

Jedyny tej klasy turniej rozgrywany w gi (kimonie). W latach 1994, 95 i 96 odbyły się trzy edycje w kategorii open. W dwóch startowało po ośmiu zawodników, w jednym szesnastu. W 1997 roku zorganizowano trzy ośmioosobo-we turnieje w trzech kategoriach wagowych. Walczono na macie, zawodnicy musieli mieć założoną obowiązkowo bluzę od gi i rękawice. Obowiązywały złagodzone zasady yale tudo - zakaz uderzeń w twarz w parterze i zakaz uderzeń głową.
W Lumaxie brali udział prawie wyłącznie zawodnicy japońscy. Jedynym obcokrajowcem był Amerykanin japońskiego pochodzenia z Hawajów- Egan Inoue.

M-l Mix-Fight Championship

Rosyjska impreza mma organizowana od 1997 roku, głównie w Petersburgu. Walki w klatce według złagodzonych zasad vale tudo. Między innymi zakaz uderzeń głową, łokciami, kopania leżącego. Zawodnicy walczą w rękawicach. Walka trwa dziesięć minut, sędziowie mogą zarządzić do dwóch pięciominutowych dogrywek.

Martial Arts Reality Superfighting

Turniej rozegrany w 1997 roku. Ostat*nia impreza yale tudo rozegrana bez ograniczeń czasowych. Ponieważ jednak finałowa walka pomiędzy Murillo Bustamante i Tomem „Big Catem" Eriksonem nie przyniosła rozstrzygnięcia w ciągu czterdziestu minut, ogłoszono remis. Walczono w klatce według pierwotnych reguł vale tudo.

Pancrase

Pankrase to organizacja mma powołana do życia w maju 1993 roku przez Masakatsu Funakiego i Minoru Suzukiego. Pierwsza galę zorganizowano we wrześniu tegoż roku. Rywalizacja ma miejsce obecnie w siedmiu kategoriach wagowych, oraz kategorii open. Walki odbywają się na ringu, zawodnicy obecnie noszą rękawice. W początkowym okresie zamiast nich stosowano uderzenia otwarta dłonią. Istniał też przepis, w myśl którego jeżeli podczas wykonywania techniki kończącej zawodnik, na którym ją wykonywano chwycił za linę ringu, tracił punkt ale technika była przerywana. Poza Japonią gale Pankrase odbyły się też w Wielkiej Brytanii i Australii.

Pentagon Combat

Jedna gala zorganizowana w 1997 roku w Brazylii. Stalą się słynna z powodu bójki, jaka wybuchła pod koniec pomiędzy zwolennikami luta livre, którzy ją wywołali, oraz bjj. Nazwa imprezy pochodzi od pięciokątnej klatki, w której walczono.

PRIDE Fighting Championships

Japońska impreza organizowana od 1997 roku. Zazwyczaj jako gala pojedynczych walk, ale dwukrotnie miała też postać turniejową jako Pride Grand Prix. Do dnia dzisiejszego odbyło się trzydzieści osiem edycji. Walczy się w ringu, w rękawicach, według złagodzonych zasad vale tudo. Między innymi nie można uderzać głową, uderzać łokciami w parterze, atakować tyłu głowy i karku. Kolana w parterze są dozwolone, ale w przypadku znaczącej różnicy wagi lżejszy zawodnik decyduje o dopuszczalności wszelkich kopnięć w twarz w parterze. W Pride FC startują głównie ciężsi zawodnicy. Istnieją dwie kategorie: średnia i ciężka, zaś granicą między nimi są 93 kilogramy.

Rings

Japońska organizacja początkowo ustawianych walk prowrestlingu, potem mma. Walczono na ringu bez uderzeń w parterze. Zarówno w formie turnieju jak i gali. Ostatnia duża światowa impreza miała miejsce na początku 2002 roku w Japonii. Od tego czasu tylko lokalne imprezy w Holandii i na Litwie.

Shooto

Organizacja założona w 1990 roku przez Sątoru Sayamę, japońskiego prowrestlera znanego pod pseudonimem „Tygrysia Maska". W Polsce wyświetlany był film rysunkowy nawiązujący do tej postaci. Początkowo była to organizacja promująca amatorskie walki z dużą ilością sprzętu ochronnego. W 1994 roku zorganizowała Japan Yale Tudo Open Championships. W dwa lata później Sayama z nieznanych powodów opuścił organizację. W chwili obecnej firmuje ona wiele imprez na całym świecie. Zawodnicy są podzieleni na kilka klas, w których obowiązują różne reguły.

Ultimate Fighting Championship

Pierwsza (poza Brazylią) i najsłynniejsza impreza współczesnego mma. Początkowo rozgrywano UFC jako ośmioosobowy turniej (z wyjątkiem szesnastoosobowego UFC II) bez limitów czasowych, podziałów na wagi, z zabronionym wydłubywaniem oczu i gryzieniem, bez rękawic. Z czasem wprowadzano coraz więcej ograniczeń, a także limity wagowe i czasowe. Obecnie z pierwotnej idei pozostało tylko miejsce walki - ośmiokątna klatka. Poczynając od UFC XII rozgrywano dwa czteroosobowe turnieje w kategoriach wagowych ciężkiej i lekkiej. Granicą było 200 funtów (około 90 kg). Następnie zrezygnowano w ogóle z formuły turniejowej na rzecz gali pojedynczych walk.
Czas walki ograniczono najpierw do piętnastu minut w turnieju i trzydziestu w finale, z pięciominutową dogrywką. Ostatecznie wprowadzono w zależności od wagi pojedynku trzy lub pięć pięciominutowych rund. Dozwolone techniki ograniczano poprzez eliminowanie najpierw uderzeń w krocze i głową, chwytania za włosy, a następnie kopnięć i łokci w parterze, oraz uderzeń w tył głowy i wyłamywania palców. Wprowadzono też jednolite wymogi co do stroju i sprzętu ochronnego. Poza Stanami Zjednoczonymi UFC organizowano też w Japonii, Brazylii i Wielkiej Brytanii, łącznie pięćdziesiąt dwie edycje.

Universal Yale Tudo Fighting

Sześć edycji tej imprezy odbyło się w latach 1996-97. Dwie miały miejsce w Japonii, cztery w Brazylii. Trzy pierwsze były galami, trzy kolejne miały charakter ośmioosobowych turniejów z kilkoma pojedynczymi walkami. Walczono zarówno w ringu, jak i klatce. Obowiązywały pierwotne reguły vale tudo, nie używano rękawic.

World Combat Championship

Turniej ten miał miejsce w 1995 roku. Został pomyślany jako konfrontacja uderzaczy z chwytaczami. Zawodnicy walczyli najpierw w dwóch czteroosobowych grupach, a potem najlepszy uderzacz z najlepszym chwytaczem. Udział wzięli między innymi zawodowy mistrz świata w boksie i medalista olimpijski w judo.

World Vale Tudo Championship

Czternaście turniejów w latach 1996-2002. Z wyjątkiem pierwszego rozegranego w Japonii i ostatniego na Jamajce, wszystkie miały miejsce w Brazylii. Walczono według pierwotnych reguł vale rudo, na gołe pięści, na ringu.

ZST

Japońska impreza mma organizowana od 2002 roku zarówno w formie turniejowej, jak i gal. Ciekawostką są tzw. Tag-Team Match czyli walki drużynowe. Większość zawodników reprezentuje lekkie kategorie wagowe. Walki odbywają się na ringu według złagodzonych zasadv vale tudo.

Źródło: http://www.triada.info.pl/35,strona.html http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieszane_sztuki_walki


http://www.mmaspark.com/wp-content/uploads/2008/12/mma-1.gif
http://www.sportowiec.org/wp-content/uploads/image/Sporty%20walki/MMA%20sportowiec.jpg


http://www.youtube.com/watch?v=WhYPLmq55QY

http://www.youtube.com/watch?v=HinXYYdfQuA