mody06
28-03-10, 13:07
BodyBuilding
Jesteś kulturystą...? Trenujesz 5-6 dni w tygodniu, żeby zbudować coś, z czego będziesz dumny, a inni będą Cię podziwiać? Wychodzisz na scenę 3-4 razy w roku, aby być za każdym razem uznany za najlepszego? Gdy już to osiągniesz, wracasz pracować jeszcze więcej, żeby być jeszcze lepszym. Dlaczego? Dlaczego pakujesz się w katorgę treningów, jedzenia i odpoczynku, skoro mógłbyś imprezować co noc ze znajomymi? Dlaczego chcesz być inny i stawiasz sobie cele w subkulturze, która przez tak wielu jest niekochana? Dlaczego pytam, dlaczego? Postaram się o trafne argumenty. Kiedy będziesz wiedział, dlaczego jesteśmy, kim jesteśmy, łatwiej będzie ci odpowiadać na pytania z cyklu "Dlaczego to robisz?" Po co angażujemy swoje ciało w coś tak ciężkiego, że każdy o zdrowych zmysłach popukałby się w czoło? Bo możemy. Czujemy, że jesteśmy inni.Wiemy, że dążymy do doskonałości. My...lubimy być inni. Chodzić prawie codziennie na siłownię, trening za treningiem, powtórzenie za powtórzeniem, by widzieć zmiany, o których zwykli ludzie mogą tylko pomarzyć. Wiesz, o czym mówię. Codziennie patrzysz w lustro i myślisz sobie "moje łapy są za małe, muszę być większy, muszę poszerzyć plecy..." Nie stoisz i nie czekasz, aż wszystko zmieni się samo. Ruszasz dupę i robisz coś w tym celu. To podróż samotnika. Nie ma kolegów z drużyny, którzy uratują ci dupę, gdy nawalisz. Jak coś spierdolisz, to jest to Twoja wina. Jeżeli nie jesteś gotowy na zawody, to możesz ostatnie 16 tygodni morderczej diety wsadzić sobie w dupę. To proste - chcesz wygrać, musisz ostro zapieprzać.W tym sporcie nie możesz liczyć na pomoc kumpli. Sam pragniesz go tak bardzo, że spala Cię to od środka. Ale gdy wreszcie trafisz na szczyt, to uczucie jest niesamowite. Jak powiedział Arnold w "Pumping Iron" - to jest jak orgazm. Nie jesteś baseballistą czy piłkarzem, musisz mieć swoją osobistą motywację. Gdy masz ochotę olać trening, odpuścić dietę, to proszę bardzo, nikogo tym nie rozczarujesz. Każdy ma to po prostu w dupie...Oprócz Ciebie. Jesteś z tym sam. Zwycięstwo albo porażka. Czasami czujesz, że robisz coś, czemu inni by nie podołali. Ok., może powiesz, że tak nie jest, jesteś skromny, ale dobrze jest czasem się dowartościować. Wylewasz pot i krew, żyjesz tym gównem. Czemu nie czuć się super, gdy osiągasz swoje cele? Zapierdalasz w siłowni, choć inni ludzie nie widzą w tym żadnego sensu, przecież nie robisz tego tylko po to, żeby mówili na ciebie "kulturysta". Robisz to, bo do tego zostałeś stworzony, chcesz tego, kochasz to. Pierdol tych innych. To zazdrośnicy, którzy walą głupie teksty, bo wiedzą, że sami nie mają dość silnej woli, chęci i jaj, żeby wyglądać tak jak Ty. Chwila prawdy. Gdy kochasz jakikolwiek sport, dorastasz do miłości kulturystyki. Możesz tylko spróbować, czy dasz radę, ale to cholernie uzależniające.Gdy złapiesz stalowego wirusa to już po Tobie. Nie boisz się treningów, diety, tych wszystkich tortur, bo podświadomie wiesz, że są tego warte. Gdy jesteś na masie, jesz jak koń, ćwiczysz ciężarami, o których większość śmiertelników nawet nie marzy, bo wiesz, że z każdym powtórzeniem, każdym kęsem kurczaka wepchniętego do gardła, wyglądasz lepiej. Chcesz być lepszy od wszystkich. Ta motywacja jest nie do opisania. Niektórzy nigdy nie zrozumieją, dlaczego pokochaliśmy to gówno. Po co być innym? Po co móc liczyć tylko na siebie? Po co robić coś, o czym inni tylko marzą? Po co dorastać do tej miłości? Nie wiem, ale wiem jedno, dobrze wykonana praca to coś niesamowitego. Więc, gdy ktoś następnym razem,zada ci pytanie za milion dolarów: "Dlaczego to robisz?" Odpowiedz mu "Spierdalaj człowieku! Jeżeli naprawdę chcesz to wiedzieć, to ładuj sztangę i sam spróbuj."
Jesteś kulturystą...? Trenujesz 5-6 dni w tygodniu, żeby zbudować coś, z czego będziesz dumny, a inni będą Cię podziwiać? Wychodzisz na scenę 3-4 razy w roku, aby być za każdym razem uznany za najlepszego? Gdy już to osiągniesz, wracasz pracować jeszcze więcej, żeby być jeszcze lepszym. Dlaczego? Dlaczego pakujesz się w katorgę treningów, jedzenia i odpoczynku, skoro mógłbyś imprezować co noc ze znajomymi? Dlaczego chcesz być inny i stawiasz sobie cele w subkulturze, która przez tak wielu jest niekochana? Dlaczego pytam, dlaczego? Postaram się o trafne argumenty. Kiedy będziesz wiedział, dlaczego jesteśmy, kim jesteśmy, łatwiej będzie ci odpowiadać na pytania z cyklu "Dlaczego to robisz?" Po co angażujemy swoje ciało w coś tak ciężkiego, że każdy o zdrowych zmysłach popukałby się w czoło? Bo możemy. Czujemy, że jesteśmy inni.Wiemy, że dążymy do doskonałości. My...lubimy być inni. Chodzić prawie codziennie na siłownię, trening za treningiem, powtórzenie za powtórzeniem, by widzieć zmiany, o których zwykli ludzie mogą tylko pomarzyć. Wiesz, o czym mówię. Codziennie patrzysz w lustro i myślisz sobie "moje łapy są za małe, muszę być większy, muszę poszerzyć plecy..." Nie stoisz i nie czekasz, aż wszystko zmieni się samo. Ruszasz dupę i robisz coś w tym celu. To podróż samotnika. Nie ma kolegów z drużyny, którzy uratują ci dupę, gdy nawalisz. Jak coś spierdolisz, to jest to Twoja wina. Jeżeli nie jesteś gotowy na zawody, to możesz ostatnie 16 tygodni morderczej diety wsadzić sobie w dupę. To proste - chcesz wygrać, musisz ostro zapieprzać.W tym sporcie nie możesz liczyć na pomoc kumpli. Sam pragniesz go tak bardzo, że spala Cię to od środka. Ale gdy wreszcie trafisz na szczyt, to uczucie jest niesamowite. Jak powiedział Arnold w "Pumping Iron" - to jest jak orgazm. Nie jesteś baseballistą czy piłkarzem, musisz mieć swoją osobistą motywację. Gdy masz ochotę olać trening, odpuścić dietę, to proszę bardzo, nikogo tym nie rozczarujesz. Każdy ma to po prostu w dupie...Oprócz Ciebie. Jesteś z tym sam. Zwycięstwo albo porażka. Czasami czujesz, że robisz coś, czemu inni by nie podołali. Ok., może powiesz, że tak nie jest, jesteś skromny, ale dobrze jest czasem się dowartościować. Wylewasz pot i krew, żyjesz tym gównem. Czemu nie czuć się super, gdy osiągasz swoje cele? Zapierdalasz w siłowni, choć inni ludzie nie widzą w tym żadnego sensu, przecież nie robisz tego tylko po to, żeby mówili na ciebie "kulturysta". Robisz to, bo do tego zostałeś stworzony, chcesz tego, kochasz to. Pierdol tych innych. To zazdrośnicy, którzy walą głupie teksty, bo wiedzą, że sami nie mają dość silnej woli, chęci i jaj, żeby wyglądać tak jak Ty. Chwila prawdy. Gdy kochasz jakikolwiek sport, dorastasz do miłości kulturystyki. Możesz tylko spróbować, czy dasz radę, ale to cholernie uzależniające.Gdy złapiesz stalowego wirusa to już po Tobie. Nie boisz się treningów, diety, tych wszystkich tortur, bo podświadomie wiesz, że są tego warte. Gdy jesteś na masie, jesz jak koń, ćwiczysz ciężarami, o których większość śmiertelników nawet nie marzy, bo wiesz, że z każdym powtórzeniem, każdym kęsem kurczaka wepchniętego do gardła, wyglądasz lepiej. Chcesz być lepszy od wszystkich. Ta motywacja jest nie do opisania. Niektórzy nigdy nie zrozumieją, dlaczego pokochaliśmy to gówno. Po co być innym? Po co móc liczyć tylko na siebie? Po co robić coś, o czym inni tylko marzą? Po co dorastać do tej miłości? Nie wiem, ale wiem jedno, dobrze wykonana praca to coś niesamowitego. Więc, gdy ktoś następnym razem,zada ci pytanie za milion dolarów: "Dlaczego to robisz?" Odpowiedz mu "Spierdalaj człowieku! Jeżeli naprawdę chcesz to wiedzieć, to ładuj sztangę i sam spróbuj."