BoloYeung
13-03-10, 17:09
Wanderlei Silva (ur. 3 lipca 1976 w Kurytybie) – brazylijski zawodnik MMA
Brazylijczyk rozpoczął swoją przygode sportową zapisując się w wieku 13 lat do akademi Chute Box trenując Muay Thai . Na zaodowym ringu swoją pierwszą walke stoczył w 1996r na zasadach Vale Tudo na Gali BVF 6 znokautował Dilsona Filho
W latach 1997-1999 Silva walczył dla brazylijskiej organizacji International Vale Tudo Championships (IVC), wygrywając 5 z 6 walk (wszystkie przed czasem). W kwietniu 1999 roku został mistrzem IVC w wadze półciężkiej.
W październiku 1998 roku zadebiutował w UFC podczas pierwszej gali tej organizacji rozgrywanej w Brazylii (UFC: Ultimate Brazil). Starł się na niej z innym młodym, świetnie zapowiadającym się zawodnikiem Vitorem Belfortem. Silva przegrał przez TKO w 44. sekundzie walki. Rok później na gali UFC 20 znokautował Tony'ego Petarrę. Swoją trzecią walkę w UFC stoczył w 2000 roku o wakujący po Kenie Shamrocku pas mistrzowski wagi półciężkiej z Tito Ortizem (UFC 25). Przegrał przez decyzje po pięciu wyrównanych rundach.
PRIDE FC
We wrześniu 1999 roku zadebiutował na ringu japońskiej organizacji PRIDE FC. Pomiędzy 1999 a 2004 rokiem wygrał w PRIDE 18 kolejnych walk (większość przez nokaut), nie licząc remisu z Mirko Filipoviciem i no contest z Gilbertem Yvelem. Ze względu na agresywny styl walki i efektowne nokauty otrzymał pseudonim "The Axe Murderer". Na gali PRIDE 13 w marcu 2001 roku walczył z gwiazdą japońskiego MMA Kazushim Sakurabą. Brazylijczyk efektownie wygrał przez TKO. Obaj zawodnicy spotkali się pół roku później na gali PRIDE 17 w walce o nowo wprowadzony pas mistrzowski PRIDE FC w wadze średniej (do 93 kg). Ponownie zwyciężył Silva.
W latach 2001–2004 zdominował rywalizację w swojej kategorii wagowej, pokonując m.in. Hidehiko Yoshidę, po raz trzeci Sakurabę oraz Quintona Jacksona w finale turnieju 2003 Pride Middleweight Grand Prix.
W październiku 2004 roku (PRIDE 28: High Octane) stoczył z Jacksonem walkę rewanżową w obronie mistrzowskiego pasa. Walka przeszła do historii jako jedna z najlepszych i najbardziej zaciętych konfrontacji na ringach PRIDE FC. Silva znokautował Amerykanina w drugiej rundzie po pięciu ciosach kolanami z klinczu[1][2].
Na gali Shockwave 2004 Silva starł się z cięższym o blisko 30 kg Markiem Huntem – mistrzem K-1 z 2001 roku. Mimo iż Silva dominował w 3. rundzie, sędziowie niejednogłośną decyzją przyznali zwycięstwo Huntowi. Dla Brazylijczyka była to pierwsza porażka od ponad 4 lat, a także pierwsza przegrana walka w PRIDE[3].
W 2005 roku wystartował w turnieju 2005 Pride Middleweight Grand Prix; odpadł w półfinale z Ricardo Aroną. Następnie wygrał z nim w rewanżu na gali Shockwave 2005. W 2006 roku stanął do walki z najlepszymi zawodnikami wagi ciężkiej w turnieju Open Weight Grand Prix (został wystawiony w zastępstwie kontuzjowanego Fiodora Jemieljanienko). Po zwycięstwie nad Kazuyukim Fujitą starł się po raz drugi w swojej karierze z Mirko Filipoviciem. Tym razem Chorwat znokautował go lewym kopnięciem okrężnym w głowę.
W marcu 2007 roku Silva zmierzył się w Las Vegas z mistrzem Pride w wadze półśredniej, Danem Hendersonem. Stawką walki był pas Silvy w wadze średniej. W trzeciej rundzie Henderson znokautował Brazylijczyka lewym sierpowym, odbierając mu pas, który dzierżył on przez ponad 5 lat.
UFC
latem 2007 roku podpisał kontrakt z UFC, dzięki czemu mogło dojść do długo oczekiwanej walki Silvy z byłym mistrzem wagi półciężkiej UFC Chuckiem Liddellem. Brazylijczyk przegrał, po trzech zaciętych rundach przez jednogłośną decyzję sędziów. Następnie Silva walczył na UFC 84, gdy 24 maja pokonał Keitha Jardine'a przez nokaut w 36. sekundzie pierwszej rundy. Na UFC 92 doszło do trzeciej walki z Quintonem Jacksonem. Amerykanin zrewanżował się Brazylijczykowi za dwie poprzednie porażki, nokautując go w pierwszej rundzie[4]. W czerwcu 2009 roku w Kolonii (UFC 99) Silva przegrał przez decyzję z Richem Franklinem, a w lutym 2010 roku na UFC 110 zwyciężył z Michaelem Bispingiem przez jednogłośną decyzję.
Prywatnie Wanderlei jest bardzo pogodnym człowiekiem , mocno wierzącym w Boga (na lewym przedramieniu wytatuował sobie cytat z Biblii) i jak sam mówi Chrystus pomaga mu w jego życiu .
Tytuły
- 2001–2007: Mistrz PRIDE FC w wadze średniej
- 2003: PRIDE Middleweight Grand Prix – 1. miejsce
- 1999: Mistrz IVC w wadze półciężkiej
http://www.ufcmedia.com/wp-content/uploads/Image/2007/august/wanderlei.jpg
http://farm1.static.flickr.com/64/183391163_e7e53a9767.jpg?v=0
http://i113.photobucket.com/albums/n214/Strongboy770/Wanderlei%20Silva/SilvawatchesRampagefallthruropes.jpg
http://www.mmaconvert.com/wp-content/uploads/post-images/wanderlei_silva_9.jpg
Brazylijczyk rozpoczął swoją przygode sportową zapisując się w wieku 13 lat do akademi Chute Box trenując Muay Thai . Na zaodowym ringu swoją pierwszą walke stoczył w 1996r na zasadach Vale Tudo na Gali BVF 6 znokautował Dilsona Filho
W latach 1997-1999 Silva walczył dla brazylijskiej organizacji International Vale Tudo Championships (IVC), wygrywając 5 z 6 walk (wszystkie przed czasem). W kwietniu 1999 roku został mistrzem IVC w wadze półciężkiej.
W październiku 1998 roku zadebiutował w UFC podczas pierwszej gali tej organizacji rozgrywanej w Brazylii (UFC: Ultimate Brazil). Starł się na niej z innym młodym, świetnie zapowiadającym się zawodnikiem Vitorem Belfortem. Silva przegrał przez TKO w 44. sekundzie walki. Rok później na gali UFC 20 znokautował Tony'ego Petarrę. Swoją trzecią walkę w UFC stoczył w 2000 roku o wakujący po Kenie Shamrocku pas mistrzowski wagi półciężkiej z Tito Ortizem (UFC 25). Przegrał przez decyzje po pięciu wyrównanych rundach.
PRIDE FC
We wrześniu 1999 roku zadebiutował na ringu japońskiej organizacji PRIDE FC. Pomiędzy 1999 a 2004 rokiem wygrał w PRIDE 18 kolejnych walk (większość przez nokaut), nie licząc remisu z Mirko Filipoviciem i no contest z Gilbertem Yvelem. Ze względu na agresywny styl walki i efektowne nokauty otrzymał pseudonim "The Axe Murderer". Na gali PRIDE 13 w marcu 2001 roku walczył z gwiazdą japońskiego MMA Kazushim Sakurabą. Brazylijczyk efektownie wygrał przez TKO. Obaj zawodnicy spotkali się pół roku później na gali PRIDE 17 w walce o nowo wprowadzony pas mistrzowski PRIDE FC w wadze średniej (do 93 kg). Ponownie zwyciężył Silva.
W latach 2001–2004 zdominował rywalizację w swojej kategorii wagowej, pokonując m.in. Hidehiko Yoshidę, po raz trzeci Sakurabę oraz Quintona Jacksona w finale turnieju 2003 Pride Middleweight Grand Prix.
W październiku 2004 roku (PRIDE 28: High Octane) stoczył z Jacksonem walkę rewanżową w obronie mistrzowskiego pasa. Walka przeszła do historii jako jedna z najlepszych i najbardziej zaciętych konfrontacji na ringach PRIDE FC. Silva znokautował Amerykanina w drugiej rundzie po pięciu ciosach kolanami z klinczu[1][2].
Na gali Shockwave 2004 Silva starł się z cięższym o blisko 30 kg Markiem Huntem – mistrzem K-1 z 2001 roku. Mimo iż Silva dominował w 3. rundzie, sędziowie niejednogłośną decyzją przyznali zwycięstwo Huntowi. Dla Brazylijczyka była to pierwsza porażka od ponad 4 lat, a także pierwsza przegrana walka w PRIDE[3].
W 2005 roku wystartował w turnieju 2005 Pride Middleweight Grand Prix; odpadł w półfinale z Ricardo Aroną. Następnie wygrał z nim w rewanżu na gali Shockwave 2005. W 2006 roku stanął do walki z najlepszymi zawodnikami wagi ciężkiej w turnieju Open Weight Grand Prix (został wystawiony w zastępstwie kontuzjowanego Fiodora Jemieljanienko). Po zwycięstwie nad Kazuyukim Fujitą starł się po raz drugi w swojej karierze z Mirko Filipoviciem. Tym razem Chorwat znokautował go lewym kopnięciem okrężnym w głowę.
W marcu 2007 roku Silva zmierzył się w Las Vegas z mistrzem Pride w wadze półśredniej, Danem Hendersonem. Stawką walki był pas Silvy w wadze średniej. W trzeciej rundzie Henderson znokautował Brazylijczyka lewym sierpowym, odbierając mu pas, który dzierżył on przez ponad 5 lat.
UFC
latem 2007 roku podpisał kontrakt z UFC, dzięki czemu mogło dojść do długo oczekiwanej walki Silvy z byłym mistrzem wagi półciężkiej UFC Chuckiem Liddellem. Brazylijczyk przegrał, po trzech zaciętych rundach przez jednogłośną decyzję sędziów. Następnie Silva walczył na UFC 84, gdy 24 maja pokonał Keitha Jardine'a przez nokaut w 36. sekundzie pierwszej rundy. Na UFC 92 doszło do trzeciej walki z Quintonem Jacksonem. Amerykanin zrewanżował się Brazylijczykowi za dwie poprzednie porażki, nokautując go w pierwszej rundzie[4]. W czerwcu 2009 roku w Kolonii (UFC 99) Silva przegrał przez decyzję z Richem Franklinem, a w lutym 2010 roku na UFC 110 zwyciężył z Michaelem Bispingiem przez jednogłośną decyzję.
Prywatnie Wanderlei jest bardzo pogodnym człowiekiem , mocno wierzącym w Boga (na lewym przedramieniu wytatuował sobie cytat z Biblii) i jak sam mówi Chrystus pomaga mu w jego życiu .
Tytuły
- 2001–2007: Mistrz PRIDE FC w wadze średniej
- 2003: PRIDE Middleweight Grand Prix – 1. miejsce
- 1999: Mistrz IVC w wadze półciężkiej
http://www.ufcmedia.com/wp-content/uploads/Image/2007/august/wanderlei.jpg
http://farm1.static.flickr.com/64/183391163_e7e53a9767.jpg?v=0
http://i113.photobucket.com/albums/n214/Strongboy770/Wanderlei%20Silva/SilvawatchesRampagefallthruropes.jpg
http://www.mmaconvert.com/wp-content/uploads/post-images/wanderlei_silva_9.jpg